Yaşam sanatı…

Noel Cowart ‘Sanatı yargılayamazsın’ derken Brecht ‘Sanatların en güzeli yaşam sanatıdır’ demişti.

Peki; yaşam sanatında neden yanlışlar yapıyoruz, çoğu zaman yargılıyoruz da. Sanırım hayatımızın renkleri, sesleri, kokuları çocukluğumuzda bozulmaya başlamasa yaşamlarımız sanata dönüşebilir. Çünkü ruhumuz bunu delice istiyor. Çocukluğumuzda doymamış bir sevgi açlığıyla yetişkinliğe ulaştığımızda, içimizi kaplamış olan sevgisizlikle kendimizden başka herkesi hatta bazen kendimizi bile düşman görüyoruz. Hayatımızın ya da ruhumuzun kaplandığı karanlık renklerden oluşturmaya çalıştığımız yaşam sanatı karanlık ve renksiz oluyor.

Hepimizin bir amacı var; zengin olmak, güç sahibi olmak gibi. Bunlar mutluluk tanımlarımızdan çıkıyor, yanı mutlu olma şartlarımız, hayattan beklentilerimiz, hedefe yerleştirdiklerimiz.

İşte sanat eğitimi sırasında tekst çözümlemesi bölümünde öğrencilerimizle buradan başlarız çalışmaya.

Tüm oyun ya da film içinde kahramanın hedefini bulmalısınız deriz. Dendiği kadar kolay değildir bu. Çünkü hayatta olduğu gibi rol kahramanımızda hemen belli etmeyebilir ya da farkında değildir hedefinin. Duygularını saklayan, duygusal eylemlerinde şaşırtmalı davranan, öz güvenle hareket etmeyen kahramanın amacını okumak zor olabilir. Hayatta da bazen amacımızı karmaşık içinden çıkılmaz hale getiririz.

‘İnsanın tek amacı mutlu olmaktır’ der kimi felsefeciler.

Mutlu olma yollarındaki farklılıklarsa sanata konu olur hep.  Aynı şekilde mutlu olma yolunda karşılaşılan engeller ve onları aşma biçimimiz, azmimiz önemlidir. Tiyatroda, sinemada, dizilerde diğer kişilerle olan ilişkiler hep bu amaç içinde şekillenir.

İzleyici olarak kahramanların karşılaştığı her zorluk bizi daha ilgili seyirci yapar.  O rolü oynarken ya da seyrederken atlanılan her engel mutluluğa giden yolda adımlarımızı belirler. Kahramanın fiziksel duygusal ve zihinsel engelleri aşması seyirciyi mutlu eder.

Sanat eğitiminde rolümüzü çözümlerken nelere dikkat ederiz uzun, uğraş gerektiren ama bir o kadarda keyifli bir süreçtir.

Aynen hayatı yaşamak gibi; kimi zaman zor, ama doyumsuz.